Zondag 12/02 – Brussel

Rond de middag in Madrid, héél opt gemakske door allerlei controles. Er is trouwens iets met mijn uiterlijk denk ik, ben al 2 keer appart genomen om mijn dagrugzak aan een grondig onderzoek te onderwerpen en om wat vragen te beantwoorden. Neen meneer en mevrouw de polis, ik heb geen wit poeier vanuit Colombia meegesmokkeld, staat er misschien “onnozelaar” op mijn voorhoofd ??
Enfin, om 16 uur de laatste inspanning, de vlieger op naar Brussel waar we dik 2 uur later toekomen. Ik heb blijkbaar nog geen miserie genoeg gehad want tijdens de landing krijg ik een bloedneus, het stroomt er gewoon uit. Gelukkig doekjes genoeg en eens uit het vliegtuig een wc ingeduikeld waar men mij raar aankeek, al dat bloed in mijn gezicht. Uiteindelijk stopt het en kan ik mijn bagage gaan zoeken. Het duurt verschrikkelijk lang, zeker omdat ik weet dat Nadia 100 meter verder op mij staat te wachten. Eindelijk, mijn rugzak en dan Nadia, naar dit moment tracht ik al een ganse week. Buurman Jan is chauffeur van dienst en al snel zijn we thuis.
En nu eerst… neen, géén Duvel of frietjes van de frituur! Wel lekkere zelfgemaakte soep, tja ik zit echt wel diep.

De volgende dagen kom ik stilaan terug op mijn plooi maar ik besef dat het niet veel gescheeld heeft of ik was in Colombia in de kliniek beland. Ik trek mijn les hieruit en zal het nooit zover meer laten komen, ik zal in het vervolg meer tijd maken om te eten. Ter info: ik ben op die 4 weken 12 kg. afgevallen.

Colombia is een heel mooi land maar de logistieke problemen zijn toch wel groot. Ik wil hiermee zeggen dat de bezienswaardigheden ver uit elkaar liggen en dat je veel uren onderweg bent als je iets wil zien. De bevolking is supervriendelijk en behulpzaam. De prijzen zijn serieus aan het stijgen en ik denk dat het binnen 5 à 10 jaar niet echt nog een goedkoop land zal zijn. Het prijsniveau ligt nu al 50 % hoger dan Nicaragua of Honduras. Tegen iemand die echt geïnteresseerd is in het land zou ik zeggen ga nu en wacht geen jaren meer. Het is er voor de moment heel veilig, zeker het centrum en het noorden van het land. Aan iemand die nog op zoek is naar een bestemming zou ik zeggen, kijk nog even verder want er zijn landen die zeker zo mooi zijn als Colombia maar veel gemakkelijker te bereizen.

Laatste foto update

Zaterdag 11/02 – Bogota

Opgestaan en zelfs een klein ontbijtje genomen. Ne goeie warme douche en vooral relax, ik wil niet door mijn benen zakken op de luchthaven want ik wil naar huis!!
Om 16 uur naar de luchthaven, nog even wachten en dan inchecken, pppffff een uur aanschuiven. Ik ben nog zeker geen 100%, dat merk ik nu, het had niet veel langer moeten duren.
Een half uur later dan voorzien stijgt de vlieger naar Madrid op, oef op weg naar huis.

Vrijdag 10/02 – Bogota

Om een uur of 6 opgestaan en het gaat vandaag iets beter. Gelukkig want ik heb weer een lange busreis voor de boeg nml. San Gil – Bogota, zo’n 7 uur voor 300 km.
Ik ben 2 uur bezig met inpakken, alles op mijn super gemak. Dan gans mijn boeltje opgepakt en naar beneden (ik sliep op de 4de verdieping). Tot mijn verrassing gaat het best goed, ik ben erdoor aan het komen. Een taxi naar de busterminal en daar kan ik direct een busje op.
In de late namiddag in Bogota en een taxi naar een hostal, helaas volzet, de doemme. Dan maar naar het hostal waar ik de eerste nachten geslapen heb. Ik heb geluk, er is nog 1 kamer vrij voor één nacht. Gelukkig hebben ze hier pc’s zodat ik niet meer buiten moet, ik chat even met Nadia en kruip wederom heel vroeg in mijn bed, moet fit zijn voor morgen, 22 uur onderweg naar huis. Is verdorie de eerste keer in mijn leven dat ik graag van verlof terug naar huis keer. Ik droom al de ganse week van verse soep en Nadia beloofd dat die klaar zal staan als ik thuis kom.

Woensdag/Donderdag 8-9/02 – San Gil

Mijn toestand is nog verslechterd, op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer op mijn benen staan. Ik moet naar de winkel want ik moet toch minstens blijven drinken. Het is een marteling, 10 meter gaan en dan even rusten tegen een muur. In de winkel vlug mijn gerief en terug buiten. In het hotel plof ik op mijn bed, volledig uitgeput. De griep lijkt stilaan overwonnen maar er is meer aan de hand want ik voel mij volledig leeg. Ik denk erover na en kom tot de conclusie dat ik gewoon veel te weinig gegeten heb. Dit in combinatie met de zware tochten heeft mijn reserves volledig aangesproken en nu is er niks energie meer over in mijn lijf. Was het al maar zaterdag zodat ik de vlieger op kan want hier zo liggen da’s ook maar niks.

Dinsdag 7/02 – San Gil

Deze nacht enkele keren wakker geworden, mijn kop staat op springen, ik heb koorts, ik ben dus echt goe ziek. Toen ik deze morgen uit mijn bed stapte, draaide mijn hoofd als een tol. Vandaag dan maar in bed. Wel er even uit om naar de winkel wat drinken te gaan kopen, dat lukt nog net.

Maandag 6/02 – San Gil

Vandaag ga ik de Juan Curi waterval bezoeken. Het is een waterval in 3 stadia van 60 meter. Ik neem een locale bus en vraag de chauffeur om mij te waarschuwen als we aan de ingang van het park komen. Onderweg moet ik overstappen op een ander busje en de begeleider verzekerd mij dat we voorbij de waterval komen. Na een half uurke is dit zo, ik stap uit en zie in de verte de bovenkant van de waterval. Ik ga het park in, kom voorbij wat koeien en moet dan stijl omhoog klimmen waarbij ik mij aan touwen moet vastklampen, vrij avontuurlijk alweer. Uiteindelijk kom ik aan bij het punt waar het 2de stadium op een plateau uitkomt, zo’n 120 meter lager dan de bovenkant van de waterval. Het is er heel mooi en ik geniet een half uurke van het uitzicht. Ik kijk even verder waar het water terug naar beneden duikelt en neem een foto op de rand, altijd spannend. Na een uurtje ga ik op zoek naar de plaats waar de waterval eindigd, ik vind het, maar zou er nog eens ingang moeten betalen (ik had al inkom betaald in het begin van het park). Je kan er wel zwemmen maar ik heb geen zin en keer terug, blij genoeg met wat ik wel gezien heb.
Ik drink in het restaurantje nog wat water met grenadine en ga dan wachten op de bus terug. Na een half uur komt er één maar ze zit behoorlijk vol. Ik zeg tegen de chauffeur dat ik wel recht zal blijven staan en een beetje tegen zijn zin neemt hij me toch mee.
Als ik terug in San Gil van de bus stap voel ik mij ineeens plattekes en ik koop direct een appelsiensap. Ik rust wat uit op een bank in het parkje hier maar ik blijf mij slap voelen.
Op mijn gemakske dan maar voor de rest van de dag. Ik bezoek hier nog Parque Gallineral, een toeristenval zo blijkt. Er is heel weinig te zien en alles lijkt verkommerd te geraken, tot het openluchtzwembad toe. Langer dan een uur hou ik het hier niet vol.
Ik drink een pintje op een terrasje, ga naar mijn hostal en plof op mijn bed.
Om 17:30 kruip ik dan echt in mijn bed, voel me zieker en zieker worden en ik hoop dat het met een goede nachtrust opgelost geraakt

Zondag 5/02 – San Gil

De nachtbus is reuze meegevallen, ik heb goed kunnen slapen. Natuurlijk af en toe eens draaien en keren maar het was een luxe bus met goede zetels die vrij plat konden liggen. Ook is er onderweg twee maal een politieagent ingestapt en heeft eens rondgekeken maar dat was meer voor de show dan echt om controleren. Toen we na een rit van 10 uur in Bucaramanga aankwamen was ik echt verbaasd dat we er al waren, ik had zelfs geen enkele keer op mijn horloge gekeken. Nachtbus, wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Dan nog een bus naar San Gil, amai precies ne rollercoaster. Letterlijk honderden bochten, de ene direct na de andere maar weer door een prachtig berglandschap. Als je wagenziek bent kun je best 2 pillekes nemen voor je aan deze tocht begint.

Nieuwe foto’s

vanaf Taganga – duiken

foto

Zaterdag 4/02 Taganga

Mijn laatste week gaat in, het gaat nog een drukke en een vermoeiende worden, dus vandaag nog wat relax. Boekje lezen in de hangmat in mijn short wetende dat het in Vlaanderen sneeuwt en pokkekoud is; kon ik de tijd nu maar even stilzetten.
Nog een pizzake gaan eten en op de promenade nog iets gaan drinken. Op elke reis is er zo wel een plaats waar ik niet graag wegga en deze keer is het hier. Ik baal echt om hier te moeten vertrekken. Ik heb hier zoveel warmte mogen ervaren en dan niet alleen van de zon maar ook van de mensen. Ik ben hier nog maar een paar dagen maar wordt herkend en goeiedag gezegd op straat. En niet om aan mij iets te verdienen, neen gewoon omdat ik al eens de moeite doe om met hen te praten. Nog even langs mijn favoriet winkeltje; den baas verteld over zijn visvangst deze morgen, typische visserspraat, we lachen en ik neem afscheid; krijg nog een welgemeende handdruk.
Dan naar het hostal gaan inpakken en nog een laatste keer de zonsondergang op het verhoogd terras bekeken. Ik heb nog veel speelgoedjes bij en geef de meeste aan Hugo (de hostaleigenaar). Hij zit hier in een minder goede wijk en kent genoeg kids om met een kleinigheid blij te kunnen maken. Nog een foto samen en de taxi is daar. Hugo pakt me nog eens goed vast, ja wij zaten vanaf de eerste minuut op dezelfde golflengte; ik vertel hem nog dat hij in Belgica altijd welkom is. (euh… indien twijfel, Hugo is not gay hè)
Naar de busterminal voor de nachtbus naar Bucaramanga. Ik ben eens benieuwd want ik heb nog nooit een nachtbus genomen.

Nog eens de groeten. Spoelle

Vrijdag 3/02 Taganga

Vandaag terug vanuit het park naar Taganga. Eerst weer een ganse tocht te voet, een uur naar Arrecifes beach, daar een versgeperst fruitsapje als versterking en hop weer verder. Ondanks het vroege uur was het al zeer warm, ik kon mijn t-shirt gewoon uitwringen. Gelukkig had ik nog een reserve want ik moest de bus op naar Santa Marta om de nachtbus voor morgen te reserveren.
In Taganga terug mijn intrek genomen bij Hugo, nog wat met hem gepraat, wat geskypt met Nadia en dan… Ne lekkere hamburger met frietjes gaan eten.

Spoelle