Donderdag 2/02 Tayrona

Vorige nacht in mijn hangmat als een roos geslapen. Voor 9 uur lag ik er al in en ik ben er pas om 7 uur uitgekomen, geen pijne rug of wat dan ook. Ik had wel wat bang voor de koude want ik heb geen echte slaapzak, enkel een ‘slaaplaken’. Maar het viel best mee, net warm genoeg.
Deze morgen dan op pad door het woud naar El Pueblito, blootgelegde overblijfselen van een oude stad van de Tayrona indianen. Het was weer een vermoeiende tocht met veel klimwerk, mijn t-shirt was doorweekt van het zweet. Onderweg weer héél veel Blue Morphs gezien, hagedissen ritselden overal weg.
Eènmaal aangekomen bleek dat er niet echt veel te zien is maar dat wist ik op voorhand, het gaat meer over de tocht zelf dan het doel. Toen ik nog een foto van een hagedis aan het nemen was, zag ik iets verder iets ritselen en ja hoor, ik heb eindelijk mijn eerste slangetje in het wild gezien, ongeveer een meter lang en een halve pink dik.
Dan verder langs een andere weg waar ik een wandelende stok en een mooie spin tegenkwam. Dit pad was echt de max, over grote stenen en met mooie views.
Rond 12:30 stond ik terug in Cabo de San Juan waar ik dus verblijf. Direct een grote fles water gekocht en bijna volledig leeggedronken.
Daarna door naar de prachtige stranden hier, wat relaxen.
’s Avonds lag ik weer snel te pitten in mijn hangmat, al voor 9 uur. De meesten gaan hier vroeg slapen want om half tien gaan de generators uit en is er geen stroom en dus geen licht meer.

greetz

Woensdag 1/02 Tayrona

Mijn wekker loopt af om 5:30, ik ben nog moe maar ik moet mijn spullen verdelen want èèn deel gaat mee naar het natuurpark, de rest mag ik in het hostal achter laten.
Eerst in een winkeltje nog wat water gekocht en dan naar het punt waar ik opgepikt zou worden. Men had mij verteld dat ik er om 7 uur moest zijn maar het kon ook wel wat later worden. Nu ik ken dat al wel, meestal zijn ze wat later maar soms ook vroeger en dus was ik er 10 minuten op voorhand en kijk, de taxi staat al klaar. Nog 3 anderen opgehaald en dan naar Tayrona park.
Hier 14 Euro inkom betaald en dan met de taxi nog 5 kilometer verder. Vandaar is het dan te voet of per paard. Ik ga die arme beestjes dat niet aandoen om mijn +100 kilo te moeten dragen. Ik vetrek samen met een Spanjaard die in San Francisco leeft en onderweg hebben we een leuk gesprek. Hij heeft een groep die salsa muziek speelt en veel optredens doet zowel in Latijns Amerika als de States en ook in Spanje.
We volgden een smal pad door de jungle en kwamen na 35 minuten aan op de kampeerplaats nabij Arrecifes beach. Hij ging daar blijven slapen maar ik trek door naar de verst mogelijke overnachtingsplaats Cabo de San Juan. Eenmaal echt op het Arricifes strand werd ik werkelijk overdonderd door de schoonheid van de natuur hier, wat een prachtig strand en dan die jungle erbij. Ik moest er efkes bij gaan zitten om het allemaal wat te laten doordringen.
Dan verder op pad maar nu vooral over het strand, gelukkig was het nog maar een uur of 10 en dus nog niet tè warm. Ik moest op zeker moment ook een ondiep watertje door dus schoenen uit, over, voeten afdrogen en schoenen terug aan. Rond een uur of halftwaalf kwam ik hier dan aan, ik betaal 2 overnachtingen en krijg mijn hangmat aangewezen, jaja de komende nachten slaap ik buiten in de hagmat onder een soort rieten afdak. De 25 hangmatten hangen wel vrij kort op elkaar maar ik slaap toch overal dus dat zal wel geen probleem worden.
Ik ga nu wat luieren op het strand en genieten van al dat moois. Deze beach is zo mogelijk nog mooier dan de eerste, dit komt zeker ook in mijn lijst van de mooiste bestemmingen die ik ooit bezocht heb!
Later maak ik al kennis met èèn van mijn buren, een Australiër die er bijna een wereldreis op zitten heeft dus dat zit al snor.

Groetjes

Dinsdag 31/01 Taganga

Vandaag om 8 uur naar de duikschool; Johan de Belgische eigenaar verteld me dat er geen ochtenduik is want de kustwacht heeft hen verboden om naar de duikspots uit te varen. Er staat teveel wind en het is te gevaarlijk, zeggen zij. Men mag wel naar een baai wat verderop maar daar is het minder mooi. Johan is niet blij want volgens zijn schipper is er geen gevaar en die jongen werkt al sinds zijn 7 jaar op boten hier in Taganga. De kustwacht houd enkel rekening met het aantal knopen wind maar er speelt veel meer mee om de situatie in te schatten. Ze gaan met alle duikschools druk zetten om deze namiddag toch te mogen uitvaren.
’s Middags dan terug maar helaas, geen verandering. Ik kan mijn duikdag cancellen maar dat wil ik niet en samen met 3 anderen gaan we in de baai duiken. Ik vond het best nog meevallen want ik heb weer murenes gezien en oa. ook een zeepaardje.
In de avond hamburger met frietjes en toen kwam ik Johan weer tegen. We hebben de hele avond bij elkaar gezeten, gewoon op de promenade, af en toe een pintje halen in een tienda.
Hij heeft me echt een goed inzicht gegeven hoe het is om een eigen zaak in Colombia te starten. Hijzelf is samen met een Colombiaanse en heeft er kinderen mee. Ook veel gehoord over hoe corrupt de politici en politie er is. Hij heeft ook in de sloppenwijken van Rio gewerkt en verteld er me echt zware verhalen over.
Hij verteld ook over hoe hij in het begin klanten die bij hem een cursus deden en die met drugs aangehouden waren, met steekpenningen ging vrijkopen omdat hij het cursusgeld broodnodig had. De politiemacht in Taganga is enkele jaren geleden in zijn geheel vervangen omdat de bevolking in opstand kwam. Je moest je paspoort meerdere keren per dag laten zien, men fouilleerde de mensen héél dikwijls enz. om je toch maar op iets te betrappen zodat zij dan weer steekpenningen konden krijgen om de zaak te laten vallen.
Hij verteld mij ook dat het daar wel degelijk de drugsmaffia is die de lakens uitdeelt en dat de politie onder hun controle staat.
Ook interessant: in Colombia is er een wet die zegt dat als de vrouw met wie je samenwoont kan bewijzen, oa. met getuigen, dat ze meer dan 2 jaar bij jou woont, ze automatisch recht heeft op de helft van je bezittingen. Hij wist dit vroeger ook niet maar zo bezit zijn partner, met wie het niet meer klikt, wel de helft van zijn duikschool.
Hij vertelde uren aan een stuk, blij om nog eens met een Vlaming te kunnen praten want hij mist zijn familie wel. Ik heb geen horloge aan maar voel dat het al laat is en ik neem met spijt afscheid want het was echt een leerijke avond. In het hostal aangekomen zie ik dat het al 1:30 is, amai en ik moet er morgen vroeg uit om naar het natuurpark Tayrona te trekken.

Spoelle

Maandag 30/01 Taganga

Vandaag de eerste dag duiken. Om 8 uur naar Aquantis, de duikschool van Antwerpenaar Johan. We waren met 4 gebreveteerde duikers onder leiding van instructeur Jonathan en ook nog 2 studenten met een andere instructeur. Nog even een kleine theorie opfrissing en hop de wetsuit in, bottekes aan en naar het strand. De boot lag vetrekkensklaar en al vlug vaarden we langs de kust van nationaal park Tayrona; dit op zich was al een attractie. Op een duiklocatie aangekomen en 20 minuutjes later lag iedereen al in het water.
Het rif is een stuk minder mooi dan in Honduras of Nicaragua maar ik ben hier vooral voor de murene, mijn favoriete vis. En ja hoor, al snel spotten we er enkele en ook een baby murene zwemt ons voorbij.
Na 35 minuutjes ben ik samen met een andere duiker ‘low on air’, teken om zachtjesaan terug naar boven te keren.
Twee duikers blijven meer dan 50 minuten beneden wat héél veel is.
We varen nu naar een strandje waar we ons lunchpakket opeten: belegd broodje, ne mango, snoep en cola.
Een uurtje later varen we naar een andere plaats en ook daar weer murenes gezien. Er worden wat onderwaterfoto’s gemaakt en morgen heb ik die op stick, een service die bij deze school gratis is maar waarvoor je dikwijls moet betalen.
Deze keer blijf ik 42 minuten onder wat niet slecht is. Rond 1 uur zijn we terug in Taganga en zit de eerste duikdag er alweer op. Spijtig want ik duik echt héél graag maar het heeft wel zijn prijs: 50 Euro.
In de namiddag nog wat geskypt met Nadia, weer een lekkere jugo gaan drinken, ene gemaakt van ‘lulu’ nu, lekker maar ik weet eigenlijk niet wat lulu is. De bazin is een goei commercante want ze doet al een voorstel voor een jugo morgen: lulu met banaan, ik ben benieuwd.
In het hostal nog wat met de eigenaar Hugo gepraat; hij heeft ook een bar op Long Island in New York en in april keert hij terug naar daar om tijdens de warmere maanden 7 dagen op 7 te werken. Nog enkele jaren zegt hij en dan komt hij definitief naar hier om enkel van zijn hostal te leven en vooral te genieten van de zon en de ‘easy way of live’ hier…

Deze avond eerst langs de tienda van ne sympathieke gast, in het, meer voor de locals gedeelte van het dorp, om een apertiefke te drinken en een incidentje… Er komen 2 meisjes (Colombiaans of toch zeker Latijns Amerikaans) op mij af, duidelijk dronken of high, en ze vragen mij om geld want ze zijn al een ganse tijd aan het reizen en hun geld is op. Ik heb die vraag voor geld hier in Colombia al héél vaak gehoord en ik schud steeds met mijn hoofd van neen en ik zeg dat ik geen Spaans spreek. Dit trucje lukt meestal wel al was er gisteren ook ne gast die mij in het restaurant wat langer dan nodig lastig viel totdat ik echt eens goed vies keek. Nu, die meisjes drongen echt aan en eentje nam mijn bril uit mijn hemdzakje en zei dat ik hem voor 3000 pesos terug kon kopen… Wel die wist niet goed met wie ze te maken had. Ik was direct redelijk ‘fucked up’, en vroeg nogal ‘kordaat’ mijn bril terug. Ze verschoot wel, gaf mijn bril terug maar slingerde toch nog wat verwensingen naar mijn hoofd. Naast mij zaten wat dronken Colombianen en daar hadden ze meer succes, ze kregen geld en bier maar moesten zich wel laten kussen en betasten. Die ene griet zei mij dat de Colombiaanse mannen echte mannen waren en dat ik ‘a stupid american’ was. Ik zei dat ik geen Amerikaan was maar dat zij wel een laag bij de gronds meisje was dat het van dronken mannen moest hebben, mijn god, ik denk dat ze nauwelijks 16, 17 jaar was. Ik dronk vlug mijn pintje leeg en ging naar een restaurantje, ook nu weer door Hugo aanbevolen en heb een super lekkere hamburger gegeten. Ook het eerste deftige pintje in Colombia gedronken genaamd ‘Apostel’, zit hier soms nen Belg achter? Koste wel 3 tot 4 keer meer dan een gewoon pintje (3 Euro) maar bon, dat wist ik niet toen ik bestelde.
Terug in het hostal maak ik kennis met 2 Argentijnse koppels die samen in de andere dorm ingetrokken zijn, zo heb ik nog altijd mijn dorm voor mezelf; een privè kamer aan dorm prijs dus (10 Euro).
Hugo vertelde mij ook nog dat er iemand van de duikschool mij komen zoeken is want blijkbaar is er teveel wind om morgenvroeg uit te varen om te gaan duiken. Bon, dat zien we morgen dan wel weer…

Groetjes van de Spoelle

Zondag 29/01 Taganga

Zoals sommigen weten maak ik een verschil tussen ‘vakantie’ en ‘reizen’. Vakantie da’s luieren, zalig (?) niksdoen en eens een volledig gearrengeerde trip meedoen. Reizen echter vraagt veel meer moeite; transport regelen, hostal zoeken en keuren, op zoek naar eten enz.
Wel vanaf vandaag neem ik op mijn reis ook wat vakantie, het dorpje hier leent er zich perfect toe want hier komen ook veel Colombianen op weekend. De sfeer is hier leuk met overal muziek en er wordt hier wat afgedronken. Nu, voor ne Vlaming zoals ik zijn de pintjes toch wat te licht, precies limonade. De locals echter drinken er ook wat sterke drank bij zoals aguardiente, een Colombiaans anijs drankje.
Vandaag dus rustig aan gedaan; in de namiddag wel weer enkele heuvels op en af om bij een afgelegen strandje te komen. Er waren enkel wat vissers die daar hun netten uitgezet hadden en onder een afdak lagen te rusten en ook nog een Colombiaans koppel. Ik ging wat snorkelen en ondanks de minder goede zichtbaarheid zag ik toch weer enkele prachtig gekleurde vissen.
Dan effe zonnen maar een half uur later moet ik al bij de vissers in de schaduw gaan zitten. Daar dan oogjes toe en zachtjesaan indommelen met het geluid van de golven mmmmm… het leven kan toch zo eenvoudig mooi zijn.
Ik wordt wakker omdat er nog enkele Colombianen toekomen. Tja die zijn iets slimmer dan deze Vlaming, die gaan niet vlak op de middag zonnen, neen die wachten tot de zon een beetje milder geworden is.
Ik zeg adios tegen de vissers en keer terug. Hierbij passeer ik een groter strand waar veel volk is en ook wat restaurantjes. Ik bestel een pintje en vewacht een half gekoeld drankje omdat alles hier over het water aangevoerd wordt, er is immers geen weg hiernaartoe. Maar neen hoor, ijs en ijskoud was het en dus volgde er al snel een tweede.
Terug in Taganga zie ik dat de sfeer er al goed in zit. Je hebt hier wat restaurant\barrretjes maar ook veel tiendas, kleine winkeltjes die ook gekoelde drank verkopen en dus zit er ook veel, vooral Colombiaans, volk op de kleine promenade zelf te drinken. Ik doe er enkele mee; ja mannen ik heb het al gezegd ‘precies limonade’, alleen drink ik er niks sterks bij. Ik zie een vrij oude man die lustig aan zijn flesje rum tuttert, ook al kan hij bijna niet meer op zijn benen staan. Wel, uren later als ik gedouched en wat gerelaxed heb in het hostal kom ik hem terug tegen en hij is nog altijd rum aan het drinken, sterke mens. Nog vermeldenswaardig is die Colombiaan die middenop de straat salsa staat te dansen, enfin hij denk dat hij geweldig aan het dansen is maar eigenlijk waggelt hij van hier naar daar. Hij maakt zich druk als er een brommertje hem te kort passeert en geeft ook nog blijk van enige potentie want hij gaat op handen en voeten de grond op en maakt welgekende bewegingen. Hij keert terug naar de bar, mistrapt zich met zijn slippers, besluit dat hij die niet meer nodig heeft, gooit ze heel ver weg en gaat blootvoets weg. Ik ben benieuwd hoe die morgen gaat opstaan 🙂
Ik eet een spaghetti en keer vrij vroeg terug naar het hostal want ik moet morgen ne frisse kop hebben om te gaan duiken. Er arriveren nog 2 hollandse meisjes en we praten nog wat over onze reizen en ze verzekeren mij dat ik zeker eens Vietnam of Laos moet proberen. En zo ben ik eigenlijk stillekes in mijn hoofd al bezig met een volgende ‘reis van mijn leven’ 🙂

Greets

Zaterdag 28/01 Taganga

Aiaiaiaiaiai, ik zit alweer in de helft van mijn trip, of positiever, ik heb nog 2 volle weken te gaan 🙂

Vandaag met spijt uit het hart vanuit Cartagena vertrokken, ik vond het er heel leuk.
Om 5:30 opgestaan, snelle douche, taxi naar busterminal en ik had direct al een bus om 6:30.
Twee bussen, nog een taxi en 5 uur verder ben ik nu in het kleine vissersdorpje Taganga. Het is hier iets toeristischer met een gezellige promenade langs het strand maar pas op, stel jullie er nie teveel bij voor want het blijft maar een strand in een onderontwikkeld land.
Hier dan toegekomen en al direct pech… ik kan morgen nog niet gaan duiken want alles is volgeboekt. Ook het hostal waar ik wou logeren was volledig volgeboekt. Uiteindelijk dan bij Hugo terecht gekomen, een Colombiaan die in de States gewerkt heeft. Ik heb een dormroom voor mij alleen, ik kreeg een sleutel en zo kon ik altijd binnen. Eerst nog wat zaken gaan regelen (geld, duiken voor maandag geboekt, …) en dan terug naar hostal voor koude douche.
De baas vertrok me zijn moto en ik was daar nu alleen en weer pech… ik wou terug het dorp ingaan maar vond mijn sleutel niet. Ik zeg foert ik ben toch weg, Hugo zal straks wel thuis zijn, helaas… toen ik terug kwam geen Hugo natuurlijk. Ik een half uurke gewacht maar was het beu. Ik bekeek even de “inbraakopties” en ja, dat leek mij te doen. Even rond kijken, niemand te zien en hop via een muur en een balkonnetje was ik binnen in het hostal. Terug op zoek naar mijn sleutel en gevonden in een zak met kleren, hoe dat die daar terecht gekomen is??? Hugo komt even later toe en vraagt mij of alles ok is… Ik zeg wel… als je buren je vertellen dat er vandaag iemand bij jou ingebroken heeft, dan was ik dat. Gelukkig kan hij ermee lachen maar hij zegt mij wel dat het een geluk is dat het niemand gezien heeft of men zou direct de politie gebeld hebben en dat zou dan een heel gedoe geweest zijn. Hij is natuurlijk ook wreed geïnteresseerd hoe ik binnen geraakt ben zodat hij dat wat meer kan beveiligen 🙂
Overdag had ik al een hamburger met fritjes gegeten maar ik wou ´s avonds ook nog is goed eten; ik kreeg een restau tip van Hugo en buiten het lange wachten was dit wel een schot in de Colombiaanse roos: gesneden biefstuk met gebakken groentjes en frietjes en 3 pintjes; prijs 10 Euro. Dit was heel lekker maar over het algemeen is de food hier toch minder dan in M-Amerika.
Op de terugweg naar het hostal nog 6 djembe spelers in een barretje aan het werk gezien en dan was het al half èèn ´s nachts, ik viel weer als een blok int slaap.

groetjes, Spoelle

Foto update

nieuwste foto´s vanaf “Medellin – botanische tuin”

Foto

Vrijdag 27/01 – Cartagena

Om 7 uur opgestaan en om 8 uur op weg naar de outskirts van Cartagena en… gevonden. Eerst langs de haven waar enkele mooie jachten lagen, dan langs een lagune en daar begon het al: vuil, vuil en nog eens vuil. Blijkbaar worden alle beschikbare vuinismannen/straatvegers ingezet in het toeristische gedeelte van de stad want hier slingert vanalles en nog wat rond.
Ik kwam terecht op een markt voor de plaatselijke arme mensen en eerlijkwaar, ik moest er bijna kokhalsen; wat een stank van allerlei, niet meer zo verse voedingswaren. Ik was een attractie op zich en werd enkele keren aangesproken maar ik deed alsof ik geen Spaans verstond, best zo snel mogelijk weg. Even verder dan toch nog vlug, vlug 2 foto’s getrokken. Ik liep de armere buurten door met veel daklozen die mij nu lastig begonnen te vallen. Ze liepen met mij mee en vroegen geld en eten.
Ik voelde mij niet echt onveilig maar besloot toch dat het tijd was om terug naar de betere buurten te keren. Na een viertal uurtjes was ik terug in mijn hostal. Ne goeie koude douche later was ik klaar om nog eens in het mooie meer toeristische stadsgedeelte rond te dwalen.

Nog wat mooie foto’s kunnen maken en daarna ontvlucht ik de stadshitte, duik in een kroegje met ventilators en schijf op mijn smartphone nog wat teksten voor mijn blog. Ik doe dan de blogupdate met foto´s, dan iets eten en inpakken want ik ben van plan om morgen heel vroeg op te staan om verder langs de Caraïbische kust te reizen, richting Taganga

Spoelle

Donderdag 26/01 – Cartagena

Vandaag eerst een stadswandeling op mijn programma. Ik wandel langs oa. De oude slavenmarkt, bezoek het goudmuseum met enkele prachtige oude gouden sierraden. Dit is trouwens zowat de enige bezienswaardigheid die gratis is. Cartagena is big tourist business en uit alles wil men geld slaan, spijtig.

Ik betaal wel inkom voor het kleinere museum van moderne kunst, ik beklaag het me niet. Ik zie een paar mooie werken en de tijdelijke tentoonstelling van Cecilia Delgado kan mij enorm bekoren. Deze Colombiaanse kunstenares gebruikt constant hetzelfde, zeer mooie pastelachtige kleurenpallet.

Hier en daar nog wat foto’s genomen en terug even naar het hostal want het is nog tamelijk vroeg en ik besluit het 7 km. verderop gelegen vissersdorp La Boquilla te bezoeken. Volgens èèn van mijn reisgidsen (Lonely Planet voor de kenners) zou dit nog een vescholen paradijsje met een heel mooi strand moeten zijn. Wel… De gids is aan herziening toe en ik raad niemand aan om er naartoe te gaan. Ik stapte nog maar van de bus of ik werd al lastig gevallen om in een restaurantje te komen eten. Nu èèn keer is geen probleem maar op een strook van 2 à 3 km. strand staan letterlijk honderden restaurant/barretjes naast en achter elkaar. Ik wordt dus constant lastig gevallen, uit elk barretje komt me iemand tegemoet gelopen en ik kan me niet rustig op het strand installeren. Op het laatste wordt ik door 2 mannen constant gevolgd en ik besluit dat het welletjes geweest is, trouwens zo mooi is het hier nu ook weer niet. Ik stap terug een busje richting Cartagena op, hoor de 2 gasten lachen omdat ik terug weg ben, de losers beseffen niet dat ze zichzelf en het ganse dorp geen dienst bewijzen. Ik laat dit weten aan de L.P. zelf en ook op de gespecialiseerde fora zal ik deze plaats ten stelligste afraden.
Ik denk wel dat het er ergens leuk geweest moet zijn, zo’n 20 jaar geleden toen er nog maar enkele zaken waren, maar nu is de concurrentie zo groot dat ze eigenlijk allemaal in armoede leven en geen geld hebben om hun zaak deftig te onderhouden.
Dan maar de volgende beach optie nml. Bocagrande, het schiereilandje dat grenst aan Cartagena en mij kwa vorm en ligging enorm aan Miami beach doet denken. Ik neem voor de verandering een taxi en vraag om mij naar het mooiste strand te brengen. Wel… dit was ook niet zo’n succes; ok alles was er maar ik zag weinig verschil met eender welk strand aan een Spaanse costa. Ik leg mijn rugzak vast aan de uitkijkpost van een redder en duik in het warme water. Een half uurtje zwemmen en dan besluit ik dat het ‘la hora de cerveza’ is, een fris pintje op het warme strand dus en zo wordt mijn namiddag toch nog goed.

De zon zakt al in de zee als ik op mijn slippers de 3 km. naar mijn hostal loop, gevolg is natuurlijk schaafwonden aan mijn tenen. Ik zet de ventilator op maximum en laat mij op mijn bed vallen… Drie (!) uur later wordt ik wakker, het is al half tien maar ik neem toch vlug een koude douche, ben klaarwakker en ga pizza eten. Dan nog even de stad in waar een optreden van een blijkbaar toch bekendere artiest bezig is. Ik doe zoals de gewone Colombianen en bekijk het concert vanachter de tralies van het parkje; we worden door de artiest zelfs begroet en uitgenodigd om mee te dansen. Tja hier krijgt hij meer respons dan van de rijkere stijve mensen die zich een kaartje konden veroorloven.
Optreden voorbij en dan maar weer naar dat toffe pleintje nabij mijn hostal waar ik nog een Club Colombia drink tussen de plaatselijke jeugd. Nog wat frisdank voor deze nacht gekocht en ik val op mijn bed weer direct in slaap. Blijkbaar toch een beetje vermoeid aan het worden.

Groetjes en ik blaas wat warme lucht jullie kant op

Woensdag 25/01 – Cartagena

Vandaag met het vliegtuig naar de Caraïbische kust; ben benieuwd wat het nu weer gaat worden.
Op de middag naar de luchthaven en kijk, mijn vliegtuig staat al aangekondigd en ik kan al inchecken. Na een vlucht van 50 minuutjes en een kwartiertje taxi, sta ik dan in wat èèn van de mooiste steden van L-Amerika zou moeten zijn.
Ik neem mijn intrek in Hostal Familiar in de armere buurt Getsmani.
Hier heb ik vèèl meer het M-Amerika gevoel en dus voel ik me er direct thuis.
Ik ga de omwalde stad binnen en het bevalt mij enorm, Cartagena is echt wel mooi maar zèèr hot. Ik wandel tot aan zee en volg deze richting Bocagrande waar alle grote toeristenhotels zijn. Mooie moderne gebouwen waarvan sommigen meer dan 30 verdiepingen hoog.
Ik vind wat ik zoek nml. een Mc Donalds. Het is er druk, ik bestel een BigMac menu, moet even aan de kant wachten en plots wordt er mij een schotel met 2 BigMac menu’s in de handen gestoken. Ik zeg niks maar ga buiten zitten en geniet van de fastfood.
Terug naar het hostal en zo heb ik er toch weer 7 à 8 kilometers op zitten.
Ik drink nog iets op een pleintje nabij mijn hostal, tussen de plaatselijke jeugd en dan is het weer dodo tijd.

greets, Spoelle